Partim cursu et peragratione laetantur, congregatione aliae coetum quodam modo civitatis imitantur;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. At cum de plurimis eadem dicit, tum certe de maximis. Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii. Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Haec dicuntur fortasse ieiunius; Duo Reges: constructio interrete.

Quem si tenueris, non modo meum Ciceronem, sed etiam me ipsum abducas licebit.

Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui? Etenim si delectamur, cum scribimus, quis est tam invidus, qui ab eo nos abducat? Proclivi currit oratio. Ratio enim nostra consentit, pugnat oratio. Eadem fortitudinis ratio reperietur. Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem.

Stoicos roga.: Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus.
Ita nemo beato beatior.: Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium.
Bork: Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera.
Bork: Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus;
Bork: Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda.

Praeterea sublata cognitione et scientia tollitur omnis ratio et vitae degendae et rerum gerendarum.

An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod.
Confecta res esset.
Ergo omni animali illud, quod appetiti positum est in eo, quod naturae est accommodatum.
Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt.
Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum.

Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris.
Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis.
Summum a vobis bonum voluptas dicitur.

Placet igitur tibi, Cato, cum res sumpseris non concessas,
ex illis efficere, quod velis?

Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum
est, nunc quidem hactenus;

At iam decimum annum in spelunca iacet. Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus? Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Hoc ipsum elegantius poni meliusque potuit.